Gmina Garbów

Garbów leży w centralnej części województwa lubelskiego, na północno-zachodnim skraju Wyżyny Lubelskiej. Występuje tu cały szereg wzgórz i wzniesień – wydaje się, że od ludowego określenia takiego ukształtowania terenu pochodzi nazwa miejscowości. Garbów został siedzibą gminy w roku 1867 i należał do powiatu nowoaleksandryjskiego (puławskiego), a od stycznia 1999 roku – do powiatu lubelskiego. Obecnie sąsiaduje z gminami powiatu lubelskiego, puławskiego i lubartowskiego. Zajmuje powierzchnię 103 km2, zamieszkuje ją niespełna 9000 osób.

Początki zorganizowanego życia ludzi na terenie dzisiejszej gminy Garbów sięgają czasów prehistorycznych. Badania archeologiczne dowodzą, że na przełomie VIII i IX wieku n.e. istniało tu grodzisko otoczone fosą i podwójnymi wałami obronnymi oraz świątynia pogańska. Dzisiejszy układ miejscowości pochodzi z okresu tworzenia się państwowości polskiej.

Już od wczesnego średniowiecza mocno tętniło na tych terenach życie gospodarcze. Garbów zawdzięczał szybki rozwój korzystnemu położeniu przy ruchliwym, jednym z ważniejszych wczesnośredniowiecznych traktów komunikacyjnych, który prowadził z Lublina w kierunku Wielkopolski. Gród w okresie piastowskim stanowił własność książęcą i przetrwał do XII wieku. Kres jego funkcjonowania wiązał się z nadaniem okolicznych terenów przedstawicielom stanu rycerskiego.

Na początku XIX stulecia Garbów i okoliczne folwarki były własnością Adama i Izabeli Czartoryskich. Ich córka Maria Wirtemberska sprzedała klucz garbowski marszałkowi Ziemi Lubelskiej, hr. Janowi Jezierskiemu, posłowi na Sejm w latach 1816-1831. W roku 1853 wybudował on w Garbowie dwór i stawy rybne. Obok rezydencji postawił duży, murowany spichlerz, gorzelnię i zabudowę folwarczną.

Apogeum ekonomicznej prosperity Garbowa przypadło na okres działalności rodziny Broniewskich. W roku 1904 wystawiony na licytację majątek nabył przedsiębiorca Bogdan Broniewski, późniejszy minister przemysłu i handlu. W ciągu kilku lat przekształcił go w gospodarstwo przemysłowe. Wybudował Cukrownię „Garbów” (1908), cegielnię, gorzelnię, rektyfikację spirytusu, kolejkę wąskotorową do Nałęczowa i Bogucina.

Fabryka cukru podniosła stan ekonomiczny okolicznych dworów i gospodarstw chłopskich, z czasem stała się jednym z najlepszych zakładów w Królestwie Polskim. Dawała miejsca pracy wielu ludziom, mieszkania pracownikom zakładu, udzielała pomocy i wsparcia parafii. Dyrektor cukrowni Jan Rupert Łopaciński wspierał powstanie Szkoły Powszechnej w Przybysławicach (1926) i budowę szkoły ziemianek w Nałęczowie.

Cukrownia „Garbów” funkcjonowała do roku 2004 – niemal sto lat i stała się symbolem rozwoju Garbowszczyzny.

Źródło: www.garbów.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Garbów, Kazimierz Firlej