Skip to content

Ułatwienia dostępu

Gmina Wólka jest gminą wiejską leżącą w województwie i powiecie lubelskim. Od południa sąsiaduje ze stolicą województwa – Lublinem, którego peryferie stanowi w istocie znaczna część obszaru gminy. Związki obszaru gminy z Lublinem wzmacnia fakt, że przez gminę przebiega główny szlak łączący stolicę województwa z Pojezierzem Łęczyńsko-Włodawskim, będącym popularnym obszarem wypoczynku wakacyjnego i weekendowego dla wielu mieszkańców miasta wojewódzkiego. Pozostałe gminy sąsiadujące z gminą Wólka to: Niemce (położone również w powiecie lubelskim), Świdnik i Mełgiew (leżące w powiecie świdnickim) oraz Łęczna i Spiczyn (z powiatu łęczyńskiego). Pod względem administracyjnym obszar gminy podzielony jest na 19 jednostek pomocniczych: Bystrzyca, Długie, Jakubowice Murowane, Biskupie-Kolonia, Kolonia Pliszczyn, Kolonia Świdnik Mały, Łuszczów Drugi, Łuszczów Pierwszy, Łysaków, Pliszczyn, Rudnik, Sobianowice, Świdniczek, Świdnik Duży Drugi, Świdnik Duży Pierwszy, Świdnik Mały, Turka, Turka os. Borek, Wólka.

Powierzchnia administracyjna gminy Wólka wynosi 72,65 km2. Rozciąga się ona przede wszystkim na obszarze 2 rozdzielonych doliną Bystrzycy mezoregionach Wyżyny Lubelskiej: Płaskowyżu Nałęczowskim i Płaskowyżu Świdnickim. Jest to obszar z lekka pofałdowany, z wyrazistymi dolinami rzecznymi Bystrzycy i Ciemięgi. Północny skraj obszaru gminy, oddzielony doliną Ciemięgi, to południowy fragment Wysoczyzny Lubartowskiej, będącej częścią Niziny Południowopolskiej.

Na wyjątkową atrakcyjność tych terenów wpływa również fakt, że obfitują one w walory krajobrazowo-turystyczne: Park Krajobrazowy Doliny Ciemięgi, obszar „Natura 2000”, wąwozy i lasy przecinające zachodnią część gminy, liczne zabytki leżące na trasie popularnych ścieżek rowerowych. Ekologiczna ścieżka turystyczna o długości ponad 10 km rozpoczyna się na granicy z Lublinem, w Jakubowicach Murowanych, przebiegając następnie przez Łysaków, Turkę, Sobianowice oraz Bystrzycę i kończąc swoją trasę w miejscowości Charlęż na granicy z gminą Spiczyn.

W bliskiej lokalizacji ścieżki podziwiać można obiekty zabytkowe takie, jak dwór obronny oraz młyn gospodarczy w Jakubowicach Murowanych, ruiny młyna wodnego w Turce, późnobarokowy kościół oraz zespół dworsko – parkowy w Bystrzycy, dwór w Sobianowicach oraz liczne przydrożne kapliczki. Na trasie ścieżki zlokalizowane są również miejsca odpoczynku dla turystów oraz przystań kajakowa na rzece Bystrzyca w Sobianowicach.

W ostatnich latach obserwujemy dynamiczny przyrost liczby mieszkańców, głównie z powodu wzmożonego osadnictwa. Największy przyrost liczby zameldowanych osób widoczny jest w rozbudowującym się w centralnej części gminy osiedlu Borek. Nowoczesna zwarta zabudowa zapewnia wszystkie udogodnienia dostępne w mieście, a jednocześnie oferuje więcej spokoju w porównaniu do dużej aglomeracji.

Dobrze rozwijająca się infrastruktura gminna, dostęp do wszystkich mediów w większości sołectw, ciągle udoskonalana, świetnie rozwinięta sieć dróg gminnych – to zalety zachęcające do nabywania gruntów i osiedlania się na terenie Gminy Wólka. Dynamicznie powstają więc małe osiedla domków jednorodzinnych o charakterze willowym w Kolonii Pliszczyn, Łuszczowie, Turce, Biskupiu Kolonii, Kolonii Świdnik Mały, Sobianowicach.

Gmina Wólka sąsiaduje z lotniskiem, które zapewnia połączenia z portami lotniczymi w Polsce i za granicą. Lotnisko zwiększa mobilność mieszkańców, którzy dzięki szybkim i łatwym połączeniom lotniczym mogą odbywać podróże do innych regionów w kraju i za granicą. Wygodna komunikacja lotnicza przyciąga także turystów, pragnących zwiedzać i wypoczywać na Lubelszczyźnie. Sąsiedztwo portu lotniczego wpływa również pozytywnie na rozwój wielu branż przemysłu ulokowanych w regionie i dynamiczny wzrost gospodarczy.

Przez tereny Gminy Wólka przebiega obwodnica Lublina, jako droga ekspresowa klasy S, która rozwiązuje problemy komunikacyjne i niezwykle poprawia wizerunek i dostępność regionu.

Mieszkańcy dysponują atrakcyjnymi terenami budowlanymi. Gmina posiada aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, który w związku z licznymi wnioskami mieszkańców jest systematycznie modyfikowany pod kątem tworzenia nowych terenów budowlanych i inwestycyjnych.

Pomimo coraz większego wzrostu osadnictwa, znaczna część mieszkańców Gminy Wólka utrzymuje się nadal z rolnictwa, dużą część powierzchni gminy stanowią użytki rolne, na których zlokalizowane są małe gospodarstwa rolne. Ze względu na wysoką jakość gleb dominuje uprawa zbóż oraz warzyw.

Na obszarze gminy istnieją duże możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Najwięcej podmiotów rejestruje działalność usługową, handlową i w branży budowlanej.

Z wielką przyjemnością zapraszamy do Gminy Wólka – miejsca, gdzie zgodnie współistnieją ze sobą nowoczesne inwestycje i naturalne piękno lubelskiego krajobrazu. To gmina przychylnie spoglądająca zarówno na turystów, jak i coraz liczniejszych nowych mieszkańców oraz inwestorów.

Źródło: www.wolka.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Wólka, Edwin Gortat

Gmina Wojciechów leży w Powiecie Lubelskim na zachód od Lublina, na obrzeżu trójkąta turystycznego Nałęczów – Kazimierz Dolny – Puławy. Zajmuje obszar 82,16 km2, z którego 80% stanowią użytki rolne. Liczy ok. 6 000 mieszkańców. Przez jej teren przepływają rzeki Bystra oraz Czerka i Ciemięga. Jest to gmina tradycyjnie rolnicza, ale wychodząca naprzeciw potrzebom współczesnego rynku, kultywująca dziedzictwo jak również innowacyjna i bogata w lokalne produkty turystyczne, przyjazna mieszkańcom i gościom.

Wojciechów to gmina słynąca z tradycji kowalskich. Jej malownicze krajobrazy kuszą do spacerów i wycieczek rowerowych, a unikatowe zabytki takie jak Wieża Ariańska czy modrzewiowy kościół parafialny w Wojciechowie, czynią tę gminę perełką wśród gmin regionu. Niezwykłą atrakcją dla dzieci i dorosłych jest zwiedzanie jedynego w Polsce Muzeum Kowalstwa oraz 90-letniej kuźni, a także wizyta w Owadolandii i Wojciechowskim Zoo.

Dziś Wojciechów znany jest w całym kraju z organizowanych od kilkudziesięciu lat imprez kowalskich. Co roku odbywają się Ogólnopolskie Warsztaty Kowalskie i Ogólnopolskie Targi Sztuki Kowalskiej, a co dwa lata – Ogólnopolskie Spotkania Kowali. W tym czasie Wojciechów odwiedza kilkanaście tysięcy osób z całego kraju, a na wszystkich pragnących zatrzymać się tu na dłużej, czekają kwatery agroturystyczne z doskonale rozwiniętą bazą noclegową.

Wojciechów to właściwe miejsce aby tu mieszkać, uczyć się i pracować, odpoczywać i rozwijać zainteresowania. Wyjątkowość tego miejsca tworzy lokalna historia i miejscowe zabytki, bogactwo zasobów natury i kultury, otwarci, pomysłowi i życzliwi ludzie, tradycje ludowe i rzemieślnicze, piękno przyrody i nieskażone środowisko.

Jesteśmy otwarci na nowe inicjatywy i nie boimy się stawiać czoła trudnym wyzwaniom. Naszym atutem jest łączenie tradycji z nowoczesnością, przeszłości z potrzebą jutra. Stawiamy na rozwój obszarów wiejskich, na lokalną tożsamość nową wiedzę i technologie, aktywną współpracę instytucji i mieszkańców.

Źródło: www.wojciechow.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Wojciechów, Artur Markowski

Gmina Strzyżewice zajmuje obszar 108,8 km2, natomiast sama wieś Strzyżewice posiada powierzchnię 9,6 km2. Gminę zamieszkuje 8 133 osoby. Zgodnie z podziałem administracyjnym kraju Gmina Strzyżewice zlokalizowana jest w powiecie i województwie lubelskim. Siedzibą władz gminnych są Strzyżewice, które leżą 22 km na południe od Lublina.

W skład gminy wchodzi 21 sołectw : Polanówka, Żabia Wola, Osmolice Pierwsze, Osmolice Drugie, Iżyce, Piotrowice, Bystrzyca Nowa, Bystrzyca Stara, Kajetanówka, Strzyżewice, Pawłówek, Pawłów, Franciszków, Dębina, Dębszczyzna, Kolonia Kiełczewice Dolne, Kiełczewice Dolne, Borkowizna, Kiełczewice Maryjskie, Kiełczewice Górne, Kiełczewice Pierwsze oraz miejscowość Pszczela Wola. Cały obszar gminy rozciąga się wzdłuż rzeki Bystrzycy od Borkowizny i Kiełczewic Górnych po Żabią Wolę, Polanówkę i dochodzi prawie do lasu Dąbrowa w okolicach Lublina.

Gmina Strzyżewice leży na pograniczu trzech krain geograficznych: Wyniosłości Giełczewskiej, Wzniesień Urzędowskich i Równiny Bełżyckiej, na południe od Lublina w dolinie rzeki Bystrzycy i jej dopływu Kosarzewki. Zróżnicowane ukształtowanie terenu o bogatej rzeźbie szczególnie w części krawędziowej doliny stanowi bardzo atrakcyjny układ krajobrazowy i przyrodniczy. W południowej części gminy teren jest bardziej urozmaicony obfituje w wiele malowniczych jarów i wąwozów, częściowo porośniętych krzewami i drzewami. Jest to niewątpliwie najpiękniejszy odcinek doliny z wysoką skarpą po prawej stronie rzeki, istna „lubelska Szwajcaria”. Na tym obszarze występują miejsca najwyżej położone: wzniesienie o wysokości 263m w Koloni Kiełczewice Dolne oraz „Ptasia Góra – Murakowa Góra” (wysokość 261,7 m) w Kiełczewicach Dolnych. Natomiast do miejsc najniżej położonych zaliczamy zlokalizowane w północnej części gminy tereny w Osmolicach o wysokości 187m, o łagodniejszym nachyleniu stoków i mniejszej różnicy wzniesień.

Gmina Strzyżewice znajduje się w obrębie klimatu umiarkowanego kontynentalnego, jednak zauważalny jest wpływ klimatu atlantyckiego. W ciągu roku występuje stosunkowo duży udział mas powietrza polarnomorskiego, co powoduje duże kontrasty termiczne między poszczególnymi porami roku. Występuje zdecydowana przewaga opadów letnich nad zimowymi. Zarówno lato jak i zima rozpoczynają się wcześnie i trwają długo w przeciwieństwie do pozostałych zdecydowanie krótszych pór roku . Wiatry najczęściej wieją z kierunku zachodniego i południowo-zachodniego. Okolice Strzyżewic są zaliczane do terenów najcieplejszych w Polsce, temperatura maksymalna przez ponad 40 dni w roku przekracza +25°.

Obszar gminy Strzyżewice jest bogaty pod względem przyrodniczym, chociaż cechuje go niski wskaźnik lesistości, gdyż lasy stanowią około 14% powierzchni gminy. Przez teren gminy, na północ od Strzyżewic przebiega granica Czerniejowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Wzdłuż doliny Bystrzycy wyznaczony został korytarz ekologiczny. Warte uwagi są także parki podworskie, które w dobrym stanie przetrwały do dnia dzisiejszego. W pobliżu doliny znajduje się wiele stanowisk rzadkich i chronionych gatunków roślin i zwierząt. Szczególnie duże bogactwo przyrodnicze znajduje się w południowej części gminy Strzyżewice. Bystrzyca na tym odcinku ma charakter naturalny, do ujścia Kosarzewki uznawana jest za rzekę czystą , a na odcinku przepływającym przez teren gminy zaliczona została do rzek krainy pstrąga i lipienia.

Źródło: www.strzyzewice.lubelskie.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Strzyżewice, Barbara Zdybel

Gmina Spiczyn to średniej wielkości gmina o charakterze głównie rolniczym. Liczba mieszkańców wynosi ok. 5 600 osób, natomiast powierzchnia to 83 km2.

Gmina liczy 13 sołectw. Są to: Charlęż, Ziółków, Januszówka, Jawidz, Kijany, Ludwików, Nowa Wólka, Nowy Radzic, Stawek, Stoczek, Spiczyn, Zawieprzyce oraz Zawieprzyce–Kolonia.

Główne uprawy to zboża, buraki cukrowe, ziemniaki, chmiel.

Teren Gminy Spiczyn przecinają dwie największe rzeki Wyżyny Lubelskiej: Wieprz i Bystrzyca. Dolina Wieprza i Bystrzycy stanowią korytarz ekologiczny o randze krajowej, w dolinach tych rzek znajdują się starorzecza.

Do zasobów przyrody naszej gminy zaliczyć należy także Nadwieprzański Park Krajobrazowy, o pow. 6,65 ha, obejmujący Dolinę Wieprza w tym cześć doliny zwanej Łęczyńskim Przełomem Wieprza. Warte uwagi są Otuliny Nadwieprzańskiego i Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego oraz Aleje Lipowe przy drogach Zawieprzyce–Charlęż, Jawidz–Lubartów oraz Charlęż–Jawidz, zakwalifikowane jako pomniki przyrody.

Warunki geograficzne gminy pozwalają na zorganizowanie wycieczek rowerowych oraz spływów kajakowych doliną Wieprza. Gmina Spiczyn posiada również niewielką bazę noclegową – schronisko w Zawieprzycach, internat w Kijanach.

Warto zobaczyć zabytki gminy: Kościół pod wezwaniem św. Anny w Kijanach, zespoły parkowo–pałacowe w Kijanach i Zawieprzycach, XVIII wieczny cmentarz rzymsko–katolicki w Kijanach, gdzie spoczywają krewni Marii Skłodowskiej-Curie.

W obrębie gminy znajdują się dwa duże zespoły pałacowo-parkowe: w Kijanach i Zawieprzycach. Barokowy zespół pałacowy w Zawieprzycach, wzniesiony dla Atanazego Miączyńskiego oraz XVII wieczny pozostający niestety w ruinie, pałac autorstwa Tylmana z Gameren. Towarzyszą mu kaplica św. Antoniego Padewskiego, murowane oficyna, lamus i prowadząca do zespołu brama pochodzące również z XVII w. Zespół otacza XIX-wieczny park krajobrazowy, oraz usytuowana tuż poza jego granicami oranżeria.

Obecnie w budynkach Zespołu Parkowo-Pałacowego znajduje się siedziba Wiejskiego Domu Kultury. Dom ten rozpoczął działalność w sierpniu 2007 r. Niemal w każdy weekend organizowane są tam wystawy, wernisaże twórców ludowych i innych artystów z województwa lubelskiego.

Drugi zespół pałacowo-parkowy to XIX wieczny, neorenesansowy pałac i oficyna otoczone parkiem krajobrazowym, w chwili obecnej należące do Zespołu Szkół Rolniczych w Kijanach.

Na terenie naszej Gminy znajduje się 5 szkół Podstawowych oraz Gimnazjum im. Jana Pawła II w Spiczynie. Swoją działalność artystyczną prowadzą zespół pieśni i tańca Jaworek oraz młodzieżowy zespół ludowy Halka z ZSR w Kijanach.

Źródło: www.spiczyn.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Spiczyn, Tomasz Iwanicki

Gmina Niemce leży w centralnej części województwa lubelskiego. Gmina graniczy z siedmioma innymi jednostkami administracyjnym województwa: od południa z miastem Lublin, od południowego wschodu z gminą Wólka, od wschodu z gminą Spiczyn, od północy z gminą Lubartów, od północnego zachodu z gminą Kamionka, od zachodu z gminą Garbów, od południowego zachodu z gminą Jastków. Gminę, zajmującą powierzchnię 141,14 km2 i posiadającą 29 sołectw zamieszkuje 19 973 osób (zameldowanych według stanu na dzień 17.08.2022 r.). Gęstość zaludnienia terenu gminy jest wysoka, jak na gminę wiejską – 141 osób na 1 km2.

W gminie Niemce są dwie placówki Poczty Polskiej, Komisariat Policji, Bank Spółdzielczy, Gminna Biblioteka Publiczna z dwoma oddziałami w Niemcach i czterema filiami, Gminny Ośrodek Kultury, trzy gminne ośrodki zdrowia, jeden zespół szkół ponadpodstawowych, siedem samorządowych szkół podstawowych, trzy przedszkola samorządowe, jeden niepubliczny punkt przedszkolny oraz gminny żłobek. Na terenie gminy działa dziewięć jednostek Ochotniczej Straży Pożarnej.

Pierwotnie w latach sześćdziesiątych XIX wieku siedzibą władz gminy była wieś Nasutów. Jednak już w Skorowidzu Królestwa Polskiego w wykazach z 1877 i 1884 roku miejsce Nasutowa zajmuje jednostka administracyjna pod nazwą „Gmina Niemce”. Pewne jest, że 1880 roku Niemce były siedzibą gminy. Należała do powiatu lubartowskiego i parafii Bystrzyca oraz sądu gminnego II okręgu w Kamionce i guberni Lubelskiej. W skład wsi wchodziło wówczas 61 domów.

Znajdowała się tutaj szkoła „początkowa ogólna”, gorzelnia i browar. W skład gminy Niemce wchodziły wsie: Baszki, Bratniak, Ciecierzyn, Dys, Elizów, Majdan Kozłowiecki, Nasutów, Niemiecka Wola, Rudka Kozłowiecka, Stoczek, Włóki i Zalesie. W przybliżonej strukturze gmina funkcjonowała w okresie istnienia II Rzeczypospolitej i w pierwszych latach po wojnie do 1954 roku, gdy podziałem administracyjnym dotychczasowe gminy zmieniono tworząc mniejsze jednostki administracyjne składające się z kilku wsi- gromady. Wraz z kolejną reformą administracyjną Polski w 1973 roku reaktywowano gminę Niemce w obszarze zbliżonym do obecnego przyłączając tereny gminy, a następnie gromady Krasienin. Gmina Niemce włączona została w struktury powiatu lubelskiego. Stan ten przetrwał do maja 1975 roku, kiedy to kolejna reforma administracyjna zlikwidowała powiaty. Ponowne utworzenie powiatów w 1999 roku doprowadziło do włączenia gminy Niemce w struktury Powiatu Lubelskiego.

Źródło: www.niemce.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Niemce, Marian Golianek

Gmina Niedrzwica Duża to jedna z 16-tu gmin powiatu lubelskiego. Położona jest w południowo-środkowej części województwa lubelskiego, w bezpośrednim sąsiedztwie stolicy województwa – Lublina. Geograficznie, zlokalizowana jest na Wyżynie Lubelskiej, na styku Równiny Bełżyckiej i Wzniesień Urzędowskich. Najniżej położony punkt w gminie znajduje się na wysokości 179 m. n.p.m. w dnie doliny rzecznej w Krężnicy Jarej. Najwyższy punkt sięga 244 m. n.p.m. w rejonie wsi Majdan Sobieszczański.

Niedrzwica Duża graniczy z 7 innymi gminnymi: Konopnica, Lublin, Głusk, Strzyżewice, Wilkołaz, Borzechów, Bełżyce. Gmina ma długość wynosi ok. 17 km, natomiast maksymalna szerokość ok. 12,5 km – Gmina ma kształt wydłużony w kierunku południowym. Zajmuje powierzchnię 106,8 km2, co daje jej 9 miejsce w powiecie lubelskim i stanowi 6,36% ogólnej powierzchni powiatu. Gmina ma kształt wydłużony w kierunku południowym. Z centrum gminy, które stanowi miejscowość Niedrzwica Duża, odległości do najbliższych miast wynoszą odpowiednio: do Lublina – 20 km, do Kraśnika – 28 km, do Bychawy – 18 km i do Bełżyc – 10 km.

Administracyjnie podzielona jest na 22 sołectwa: Borkowizna, Czółna, Krebsówka, Krężnica Jara, Majdan Sobieszczański, Marianka, Niedrzwica Duża (2 sołectwa), Niedrzwica Kościelna (2 sołectwa), Osmolice-Kolonia, Radawczyk, Radawczyk-Kolonia Pierwsza, Sobieszczany, Sobieszczany-Kolonia, Strzeszkowice Duże (2 sołectwa), Strzeszkowice Małe, Tomaszówka, Trojaczkowice, Warszawiaki, Załucze.

Gminę Niedrzwica Duża zamieszkuje 11 813 osób.

Źródło: www.niedrzwicaduza.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Niedrzwica Duża, Bartosz Dąbrowski

Gmina Mełgiew leży w północnej części powiatu świdnickiego, jako jedyna w bezpośrednim sąsiedztwie siedziby powiatu, około 15 km od Lublina. Jest gminą o powierzchni 95,64 km2, gdzie zamieszkuje 9 350 osób.

Pierwsze zapiski na temat Mełgwi sięgają okresu średniowiecza, tj. roku 1325. Jako jedna z pierwszych gmin w Polsce, w 1993 roku przystąpiła do ustanowienia swojego herbu.

Otoczona lasami, z płynącą z południa na północ rzeką Stawek-Stoki, zwaną Giełczewką, stanowi niezwykle malowniczy rejon powiatu. Główną gałęzią gospodarki jest rolnictwo. Użytki rolne zajmują tu aż 77 % terenu gminy. Przeważa uprawa pszenicy, buraków oraz chmielu.

Przez gminę przebiegają 2 szlaki komunikacyjne: droga krajowa Nr 17 Lublin – Zamość – Lwów oraz linia kolejowa Lublin – Dorohusk – Kijów. Urząd Gminy może pochwalić się jedynym w regionie obserwatorium astronomicznym, dysponującym obrotową kopułą i lunetą, sterowanymi komputerowo. Nie lada gratką dla miłośników wędkarstwa z pewnością okażą się mełgiewskie stawy. Łowisko obejmuje 3 zbiorniki wodne, przy których regularnie odbywają się zawody wędkarskie. Nietrudno napotkać tu karpia, lina, tołpygę, czy szczupaka.

Szczególnie atrakcyjnym miejscem do rodzinnych spacerów oraz wszelkich imprez plenerowych jest malowniczo położony park z amfiteatrem, w sąsiedztwie stawu. Co roku mieszkańcy gminy w barwny sposób obchodzą tu m.in. Dni Mełgwi czy tradycyjne święto rolników – Dożynki.

Do najcenniejszych zabytków z terenu gminy z pewnością zaliczyć można zespół kościoła parafialnego w Mełgwi, w tym XVII – wieczny kościół oraz nowy, neogotycki z początku XX w. Trzeba zaznaczyć, że Parafia p. w. św. Wita w Mełgwi otrzymała w 2014 roku – jako pierwsza w Polsce – relikwie swojego patrona.

Turysta podróżujący szlakami gminy Mełgiew napotka na swojej drodze liczne architektoniczne pomniki przeszłości, wśród nich dworki i zespoły parkowo-pałacowe. Przykładem takich miejsc są Janowice, gdzie leży zespół dworski z XIX wieku, wpisany do zabytków województwa lubelskiego. Kolejne, warte zobaczenie miejsce to zespół pałacowo-parkowy w Krzesimowie, położony na wzgórzu w północno-wschodniej części Krzesimowa. Tworzy go grupa obiektów powiązanych ze sobą przestrzennie i funkcjonalnie. Dworzec kolejowy w Minkowicach to z kolei przykład architektury eklektycznej końca XIX i początku XX wieku. Na uwagę zasługuje także zespół dworsko-parkowy w Krępcu z ok. 1730 r , gdzie zachował się murowany młyn wodny z lat 20 – tych XX w. i imponujący starodrzew parkowy. W miejscowości Podzamcze natrafimy na XVIII – wieczny zespół pałacowy, który przywita nas murowaną, barokową kapliczką św. Jana Nepomucena, a także okazała brama do parku.

Źródło: www.melgiew.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Mełgiew, Magdalena Wójcik

Gmina Lubartów jest gminą wiejską położoną w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w odległości około 20 km od Lublina. Swym obszarem otacza miasto Lubartów i sąsiaduje z gminami Kamionka, Firlej, Ostrówek, Niedźwiada, Serniki, Spiczyn oraz Niemce. Zajmuje powierzchnię 159 km2, z czego 57% zajmują użytki rolne, zaś 36% lasy. Gminę zamieszkuje 12 060 osób.

Na terenie gminy zlokalizowane są 23 sołectwa: Annobór, Brzeziny, Baranówka, Chlewiska, Lisów, Łucka, Łucka-Kolonia, Majdan Kozłowiecki, Mieczysławka, Nowodwór, Nowodwór-Piaski, Rokitno, Skrobów, Skrobów-Kolonia, Szczekarków, Trójnia, Trzciniec, Wandzin, Wincentów, Wola Lisowska, Wola Mieczysławska, Wólka Rokicka, Wólka Rokicka-Kolonia.

Obszar, na którym położona jest Gmina Lubartów, znajduje się we wschodniej części Wysoczyzny Lubartowskiej, która wchodzi w skład Niziny Południowopodlaskiej. Krajobraz jest dość zróżnicowany: wschodnią część stanowi szeroka dolina Wieprza z łąkami, pastwiskami i zadrzewieniem łęgowym, natomiast środkowa i zachodnia część to bezleśna równina z wyraźnymi pozostałościami działalności lodowca. Południową część tworzy kompleks Lasów Kozłowieckich, który zajmuje około 1/3 powierzchni gminy. Jest to jeden z największych kompleksów leśnych w województwie lubelskim i ze względu na wartości przyrodnicze oraz walory krajobrazowe lasy te uzyskały status Parku Krajobrazowego.

Gmina Lubartów posiada korzystne położenie komunikacyjne. Przez teren gminy przebiegają: droga krajowa nr 19 oraz trzy drogi wojewódzkie a także linia kolejowa.

Dzieje wsi wchodzących w skład Gminy Lubartów wiążą się z historią dóbr lubartowskich. Największy rozkwit tych terenów przypada na drugą połowę XVI wieku i związany był z działalnością rodu Firlejów. W 1523 roku wsie wchodzące w skład dóbr lubartowskich tj. Łucka i Szczekarków sprzedane zostały Mikołajowi Firlejowi z Dąbrowicy herbu Lewart. Syn jego Piotr Firlej założył na gruntach tych wsi w 1543 roku miasto Lewartów. W 1744 roku książę Paweł Karol Sanguszko zmienił jego nazwę na Lubartów.

W krajobrazie Gminy zachowały się obiekty sztuki sakralnej tj. kapliczki i figury przydrożne, będące często dziełem twórców ludowych. Najstarsze pochodzą z II połowy XIX wieku oraz z początku XX wieku i znajdują się m. in. w Rokitnie, Wólce Rokickiej, Lisowie, Nowodworze, Majdanie Kozłowieckim, Skrobowie, Wincentowie, Szczekarkowie, Annoborze, Chlewiskach i Trzcińcu. W niektórych kapliczkach znajdują się rzeźby przedstawiające figury świętych np. w Brzezinach św. Kajetana, w Majdanie Kozłowieckim św. Nepomucena, a w Łucce św. Antoniego.

Na terenie gminy popularna jest twórczość ludowa. Wyroby ze słomy, suche bukiety i palmy wielkanocne znane są nie tylko w kraju, ale i za granicą.

Obecnie władze gminy w działaniach inwestycyjnych koncentrują się głównie na rozbudowie sieci critiq kanalizacyjnej, gazociągowej, budowie dróg i oświetlenia ulicznego, poprawie bazy oświatowej, kulturowej, sportowej itd. Znaczna część inwestycji w gminie finansowana jest z pozyskanych środków unijnych.

Źródło: www.gmina-lubartow.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Lubartów, Jarosław Budka

Konopnica jest podmiejską gminą położoną na zachodnich peryferiach Lublina. Jest ściśle związana z największą aglomeracją po prawej stronie Wisły. Krajobraz wielkiego miasta zmienia się tu na obraz osiedli domów jednorodzinnych i przechodzi w typowo wiejskie polskie obszary pól, łąk i gospodarstw. Są tutaj także dwa duże kompleksy leśne i kilka mniejszych zagajników, środowisko jest nieskażone, co sprawia, że na terenie gminy chętnie osiedlają się mieszkańcy pobliskiego Lublina. Gmina Konopnica należy do Powiatu Lubelskiego – jednego z 24 powiatów Województwa Lubelskiego. Gmina sąsiaduje od północy z gminą Jastków, od południa z gminą Niedrzwica Duża, od zachodu z gminami: Wojciechów i Bełżyce, od wschodu z miastem Lublinem. Przez teren gminy przebiega droga ekspresowa S-19, która jest częścią zachodniej obwodnicy Lublina oraz linia kolejowa nr 7 Warszawa Wschodnia-Dorohusk.

Według danych z dnia 31 grudnia 2022 r. łączna liczba ludności (osoby zameldowane na pobyt stały) w gminie Konopnica wyniosła 14 063 osoby.

Źródło: www.konopnica.eu

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Konopnica, Mirosław Żydek

Gmina Jastków malowniczo położona w pasie Płaskowyżu Nałęczowskiego, pośrodku dwóch dolin rzecznych Ciemięgi i Czechówki, jest atrakcją turystyczną dla aktywnych mieszkańców pobliskiego Lublina. Urozmaicone ukształtowanie powierzchni gminy, wąwozy, głębocznice i rozcięcia erozyjne wpływają na piękno krajobrazu i jej szatę roślinną. Dwa uczęszczane szlaki rowerowe biegną od Snopkowa przez Lisi Dół, Józefów, Panieńszczyznę, Dąbrowicę i Dębowy Dół do Pałacu w Jastkowie, a z Jastkowa przez Sieprawice, Zofiówkę, dolinę Ciemięgi do Ługowa obok pałacu i przez Mosznę do pałacu w Tomaszowicach.

Na obszarze gminy zachowało się wiele ciekawych zabytków kultury materialnej, w głównej mierze o charakterze rezydencjonalnym. Turyści mogą obejrzeć, zespół zabytkowy w Dąbrowicy z zachowaną cenną Basztą Pałacu Firlejów, zespoły pałacowo-parkowe w Snopkowie i Tomaszowicach oraz będący obecną siedzibą urzędu gminy zespół pałacowo-parkowy w Jastkowie, położony na terenie malowniczego parku w stylu angielskim.

Niewątpliwie zabytkiem na skalę ogólnopolską jest cmentarz wojenny w Jastkowie, gdzie pochowani zostali żołnierze 4 Pułku Piechoty Legionów, którzy polegli w bitwie pod Jastkowem w 1915 roku.

Rozbudowane zaplecze turystyczne w skład którego wchodzą hotele i gospodarstwa agroturystyczne w Dębówce, Piotrawinie i Dąbrowicy, tworzy warunki do aktywnego spędzenia wolnego czasu i obcowania z naturą.

Gmina ma dobry układ połączeń komunikacyjnych z Lublinem, Warszawą, Kraśnikiem, Rzeszowem, Nałęczowem i Kazimierzem Dolnym zarówno drogami rangi wojewódzkiej jak i drogi ekspresowe S-17 i S-19 oraz linią kolejową Lublin-Warszawa.

Na naszym terenie zamieszkuje ponad 13 tys. mieszkańców w 25 miejscowościach na obszarze ponad 11 380 hektarów. Dogodna sieć drogowa oraz uzbrojenie terenu w infrastrukturę techniczną wpływa na atrakcyjność osadniczą gminy. Już od wielu lat daje się zauważyć zmianę sposobu użytkowania gruntów. Na terenach położonych w pobliżu Lublina przeważająca część gruntów została zajęta pod rozproszoną zabudowę jednorodzinną. Natomiast w miejscowościach położonych w oddaleniu od miasta, Gmina Jastków zachowała swój dawny charakter rolniczy i tu rozlokowane są gospodarstwa rolnicze. Uprawą, która charakteryzuje naszą gminę są liczne plantacje chmielu, które w sezonie wegetacji dodają urody okolicznym pejzażom.

Pod względem inwestycyjno-gospodarczym teren gminy charakteryzuje się bogatą ofertą handlowo-usługową, przedstawianą przez lokalnych przedsiębiorców. Najwięcej firm ulokowało się wzdłuż drogi nr 12 z Lublina do Warszawy.

Gmina Jastków cechuje się dobrze rozwiniętą infrastrukturą społeczną. Posiadamy 5 szkół podstawowych. Dobry stan budynków, wyposażenie, ciekawe zajęcia pozalekcyjne, profesjonalnie zorganizowany dowóz uczniów i doskonałe wyniki osiągane na egzaminach czynią ofertę edukacyjną Gminy Jastków bardzo atrakcyjną, a duża liczba rozsianych po gminie Klubów Przedszkolaka pozwala najmłodszym mieszkańcom rozwijać swoje talenty i umiejętności społeczne.

Społeczność Gminy Jastków uczestniczy w licznych festiwalach, spotkaniach, konferencjach oraz organizowanych imprezach. Nasze prężnie działające Koła Gospodyń Wiejskich oraz organizacje pozarządowe i instytucje kultury realizują wiele projektów społeczno – kulturalnych.

Interesująca historia, malownicze położenie i aktywni, gościnni mieszkańcy zachęcają do pozostania w naszej gminie na dłużej, może na zawsze.

Źródło: www.jastkow.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Jastków, Paweł Jędrejek

Gmina Jabłonna położona jest w centralnej części województwa lubelskiego, a w południowej części powiatu lubelskiego. Siedzibą gminy jest wieś Jabłonna, usytuowana w środkowo-zachodniej części gminy, w dolinie rzeki Czerniejówki, będącej dopływem Bystrzycy. Odległość z centrum Lublina do Jabłonny wynosi 18 km. Sąsiaduje z gminami: Głusk, Piaski, Krzczonów, Bychawa i Strzyżewice. Powierzchnia gminy obejmuje 131 km2. Większość jej obszaru stanowią grunty orne, lasy i sady. W skład gminy wchodzi 17 sołectw: Jabłonna Pierwsza, Jabłonna Druga, Majątek-Jabłonna, Piotrków Pierwszy, Piotrków Drugi, Piotrków-Kolonia, Wierciszów, Tuszów, Chmiel Pierwszy, Chmiel Drugi, Chmiel-Kolonia, Skrzynice Pierwsze, Skrzynice Drugie, Skrzynice-Kolonia, Czerniejów, Czerniejów-Kolonia, Wolnica. Liczą 1965 gospodarstw rolnych. Dominuje uprawa zbóż, buraków cukrowych, ziemniaków oraz warzyw.

Na terenie gminy działalność prowadzi: Gminna Biblioteka Publiczna z trzema filiami, Gminne Centrum Kultury mające swoją siedzibę w Piotrkowie, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, dwa Ośrodki Zdrowia oraz Zespół Szkół w Jabłonnie i Piotrkowie, Szkoła Podstawowa w Czerniejowie, Skrzynicach i Tuszowie oraz dwa Gimnazja Publiczne w Jabłonnie i Piotrkowie. Działa także Ochotnicza Straż Pożarna oraz dziewięć zespołów śpiewaczych.

Gmina Jabłonna ma charakter podmiejskiej gminy rolniczej, bowiem 79% gospodarstw prowadzi działalność wyłącznie rolniczą, jedynie 9% gospodarstw czerpie również dochody z działalności pozarolniczej zaś 10% gospodarstw rolnych nie prowadzi żadnej działalności – są to w większości gospodarstwa emerytów i rencistów o słabej kondycji finansowej, produkujące w większości na potrzeby własne. Spośród gospodarstw podejmujących działalność pozarolniczą 12,43% znajduje się w branży handlowej, 35,32% zajmuje się przetwórstwem przemysłowym, 8% transportem i magazynowaniem, a 5,5% to firmy z branży budowlanej. Na terenie gminy funkcjonuje obecnie 330 firm zarejestrowanych w systemie REGON. W grupie przedsiębiorstw prowadzonych przez osoby fizyczne, branżami dominującymi są: handel detaliczny artykułami spożywczymi i przemysłowymi oraz drobne usługi dla ludności (77,2%), usługi transportowe stanowią 14,4% ogółu przedsiębiorstw, natomiast zakłady produkcyjne zaledwie 8,3% zarejestrowanych.

Źródło: www.jablonna.lubelskie.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Jabłonna, Magdalena Sałek-Lewczyk

Gmina Głusk położona jest w bliskim sąsiedztwie Lublina i Świdnika. Na terenie gminy znajduje się doskonała baza dydaktyczna, kulturalna, sportowa i rekreacyjna, w tym liczne place zabaw dla najmłodszych, a także tereny zielone – lasy, aleje spacerowe. Przez gminę przebiega szlak rowerowy o długości ok. 37 kilometrów, łączący się ze szlakiem lubelskim.

W skład gminy wchodzi 16 sołectw. Ważnym ośrodkiem jest miejscowość Dominów, gdzie utworzone zostało nowe Centrum Gminy Głusk a od grudnia 2013 r. mieści się siedziba Urzędu Gminy. Urząd przeniesiony został do nowoczesnego, trzykondygnacyjnego obiektu przystosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych, wyposażonego w windę, skupiającego wszystkie referaty służące mieszkańcom podczas załatwiania wszelkich spraw administracyjnych. Ponadto w budynku funkcjonuje przedszkole, Gminny Zakład Komunalny Głusk Sp. z o.o., a po wielu latach swoją działalność wznowił Dom Kultury. Kilka pomieszczeń zostało wynajętych na cele komercyjne – bank, sklep spożywczo – przemysłowy, gabinet stomatologiczny. Głównym punktem Centrum Gminy jest rynek z zabudową pierzejową. W pobliżu siedziby urzędu powstało również targowisko „Mój rynek” oraz jedno- i wielorodzinna zabudowa szeregowa. W 2016 r. wyremontowana została zabytkowa Brama – Wieża, należąca do zespołu dworsko – parkowego z XIX w., wpisanego do rejestru zabytków województwa lubelskiego, przy której powstała świetlica kulturalno – turystyczna, punkt informacji turystycznej oraz mały skansen tradycji i obrzędów wsi głuseckiej.

Gmina systematycznie rozwija się licznym przedsięwzięciom i projektom dofinansowywanym ze środków Unii Europejskiej. Liczne inwestycje w obszarze oświaty, sportu i rekreacji, dróg lokalnych i powiatowych, gospodarki wodno – ściekowej, ochrony środowiska oraz odnawialnych źródeł energii pozwoliły na poprawę niedociągnięć.

W związku ze stałym przyrostem liczby mieszkańców, od kilku lat tworzone są publiczne przedszkola m.in. w Mętowie, Prawiednikach, Wilczopolu Kol. oraz Kalinówce. Niezmiernie ważną inwestycją jest realizowana obecnie rozbudowa Szkoły Podstawowej w Kalinówce. Ważną ze względu na duży przyrost uczniów w obwodzie szkoły, ale także ze względów środowiskowych – jest to pierwsza gminna inwestycja w budynki użyteczności publicznej zaprojektowane w technologii wysoce energooszczędnej. W szkole powstały nowoczesne klasopracownie oraz pełnowymiarowa sala gimnastyczna. Wartość inwestycji opiewa na ponad 16 mln. złotych.

Samorząd gminny pamięta o inwestowaniu w lokalną infrastrukturę. Przybywa nie tylko nowych dróg, chodników czy oświetlenia, a ciągle rozbudowywana jest na terenie gminy sieć kanalizacji sanitarnej oraz wodociągowej. W ostatnich latach gmina zrealizowała trzy projekty unijne z zakresu gospodarki wodno – ściekowej o całkowitej wartości ok. 30 mln, jak również liderowała partnerskiemu projektowi z zakresu transportu niskoemisyjnego, w ramach którego otrzymała 13 mln. zł. dotacji z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na przebudowę dróg gminnych i powiatowych, wykonanie chodników z dopuszczeniem ruchu rowerowego oraz energooszczędnego oświetlenia ulicznego. Wśród zaplanowanych przedsięwzięć z bezzwrotnych środków unijnych przewidywane są m.in. rozbudowa świetlic w Ćmiłowie i Wilczopolu Kol., budowa pełnowymiarowego, trawiastego boiska i rewitalizacja stawów w Dominowie.

Na terenie gminy prężnie działają instytucje kultury – dom kultury, biblioteka i jej filie oraz świetlice środowiskowe, które organizują liczne imprezy skierowane do szerokiego grona odbiorców od najmłodszych po seniorów. Część z nich na stałe wpisała się w kalendarz wydarzeń kulturalnych, jak np. plenerowy Dzień Dziecka, Noc świętojańska, czy dożynki gminne. Oprócz tego organizowane są okolicznościowe koncerty muzyczne, warsztaty artystyczne, spotkania autorskie dla dzieci i dorosłych. W gminie działa wiele grup artystycznych, których szeregi są wciąż otwarte na nowych uczestników: zespół tańca nowoczesnego Domino Jazz, grupa judo dla dzieci, Orkiestra Dęta Gminy Głusk, zespół śpiewaczy, grupa teatralna dla dorosłych „Być Kobietą”, klub czytelniczy.

Władze Gminy są otwarte na różnego rodzaju inicjatywy, dzięki czemu nieprzerwanie od lat gmina rozwija się, stając się atrakcyjną nie tylko dla lokalnej społeczności. W gminie dba się o rozwój i podniesienie jakości życia mieszkańców, wspiera się rozwój przedsiębiorczości, podejmuje się współpracę z jednostkami pomocniczymi oraz organizacjami pozarządowymi. Realizowane są inwestycje zwiększające bezpieczeństwo i wygodę życia. Od 2011 r., na rzecz mieszkańców, pozyskiwane są środki na sfinansowanie kosztów usuwania wyrobów zwierających azbest z gospodarstw i posesji z terenu gminy. Dotacje pokrywają całkowity koszt demontażu i utylizacji azbestu. Dbając o zdrowie mieszkańców, Gmina przystępuje do organizowanych kampanii profilaktycznych, w ramach których lokalna społeczność może skorzystać z bezpłatnych badań. Wychodząc naprzeciw rodzinom wielodzietnym, wychowującym przynajmniej trójkę dzieci, niezależnie od dochodu, wydawana jest Karta Dużej Rodziny. Karta oferuje system zniżek oraz dodatkowych uprawnień. Jej posiadacze mają możliwość korzystania z katalogu oferty kulturalnej, rekreacyjnej czy transportowej na terenie całego kraju.

Źródło: www.glusk.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Głusk, Jacek Anasiewicz

 

Garbów leży w centralnej części województwa lubelskiego, na północno-zachodnim skraju Wyżyny Lubelskiej. Występuje tu cały szereg wzgórz i wzniesień – wydaje się, że od ludowego określenia takiego ukształtowania terenu pochodzi nazwa miejscowości. Garbów został siedzibą gminy w roku 1867 i należał do powiatu nowoaleksandryjskiego (puławskiego), a od stycznia 1999 roku – do powiatu lubelskiego. Obecnie sąsiaduje z gminami powiatu lubelskiego, puławskiego i lubartowskiego. Zajmuje powierzchnię 103 km2, zamieszkuje ją niespełna 9000 osób.

Początki zorganizowanego życia ludzi na terenie dzisiejszej gminy Garbów sięgają czasów prehistorycznych. Badania archeologiczne dowodzą, że na przełomie VIII i IX wieku n.e. istniało tu grodzisko otoczone fosą i podwójnymi wałami obronnymi oraz świątynia pogańska. Dzisiejszy układ miejscowości pochodzi z okresu tworzenia się państwowości polskiej.

Już od wczesnego średniowiecza mocno tętniło na tych terenach życie gospodarcze. Garbów zawdzięczał szybki rozwój korzystnemu położeniu przy ruchliwym, jednym z ważniejszych wczesnośredniowiecznych traktów komunikacyjnych, który prowadził z Lublina w kierunku Wielkopolski. Gród w okresie piastowskim stanowił własność książęcą i przetrwał do XII wieku. Kres jego funkcjonowania wiązał się z nadaniem okolicznych terenów przedstawicielom stanu rycerskiego.

Na początku XIX stulecia Garbów i okoliczne folwarki były własnością Adama i Izabeli Czartoryskich. Ich córka Maria Wirtemberska sprzedała klucz garbowski marszałkowi Ziemi Lubelskiej, hr. Janowi Jezierskiemu, posłowi na Sejm w latach 1816-1831. W roku 1853 wybudował on w Garbowie dwór i stawy rybne. Obok rezydencji postawił duży, murowany spichlerz, gorzelnię i zabudowę folwarczną.

Apogeum ekonomicznej prosperity Garbowa przypadło na okres działalności rodziny Broniewskich. W roku 1904 wystawiony na licytację majątek nabył przedsiębiorca Bogdan Broniewski, późniejszy minister przemysłu i handlu. W ciągu kilku lat przekształcił go w gospodarstwo przemysłowe. Wybudował Cukrownię „Garbów” (1908), cegielnię, gorzelnię, rektyfikację spirytusu, kolejkę wąskotorową do Nałęczowa i Bogucina.

Fabryka cukru podniosła stan ekonomiczny okolicznych dworów i gospodarstw chłopskich, z czasem stała się jednym z najlepszych zakładów w Królestwie Polskim. Dawała miejsca pracy wielu ludziom, mieszkania pracownikom zakładu, udzielała pomocy i wsparcia parafii. Dyrektor cukrowni Jan Rupert Łopaciński wspierał powstanie Szkoły Powszechnej w Przybysławicach (1926) i budowę szkoły ziemianek w Nałęczowie.

Cukrownia „Garbów” funkcjonowała do roku 2004 – niemal sto lat i stała się symbolem rozwoju Garbowszczyzny.

Źródło: www.garbów.pl

Osoba reprezentująca członka Stowarzyszenia:

Wójt Gminy Garbów, Kazimierz Firlej

Top